Berlin-Rummelsburg
Das letzte der Ostbahn-Depots begann als eine Viehstation der Berlin-Schlesischen Eisenbahn; ab 1875 breitete sich auf diesen sümpfigen Feldern vor den Toren Berlins eine Güterstation der Ringbahn aus. Einen Teil dieser ausgedehnten Anlagen machte ab den 1. Juli 1879 die “Betriebsstätten-Inspektion Rummelsburg (bei Berlin)” aus, der Rundschuppen Rummelsburg-I.
Schon 1881 baute man unmittelbar östlich der ersten Kuppel der Bauart Schneidemühl eine weitere, größere, für 21 Stände (jeweils zwanzig Meter lang) und drei Zufahrten. Mit der im Jahre 1884 eingebauten Drehscheibe von 16,5 Metern Durchmesser war die Kuppelanlage dem Technikfortschritt gewachsen; die westliche Kuppel mit ihrer kleineren Drehscheibe müßte sich inzwischen auf die kleineren Zugmaschinen beschränken.
Seit 1882 mit der Fahrstrecke der Ostbahn verbunden, verlor der Betriebsbahnhof seine Keimstelle, den ersten Zirkel, bereits in 1960. Wenige Jahre später endete 1964 der Dampfbetrieb (in 1979 verließ die letzte Dampflok die Hallen): die Station wurde zum Abstell- und Bereitsstellungs-Vorfeld des Ostberliner Hauptbahnhofs. Für das Kuppeldepot bedeutete dies im EG die Unterbringung der Lokleitung, des Personal-Disponenten und der Lokpersonal-Reserve; im Obergeschoß fanden sich die Kasse, der Betriebsgruppenleiter und ein Klassenzimmer — einst waren es die Wassertanks und darunter die Werkstätten. Die Unterschutzstellung erfolgte 1994, zusammen mit der Außerbetriebnahme der Depotbauten.
Die Ziegelmauern von Rummelsburg-II umfassen ein 60-Meter-Kreis: andere Rundschuppen dieser Serie sind allesamt kleiner. Auch die Befensterung ist hier anderes als z.B. in Schneidemühl, statt zweier Fenster mit Segmentbögen-Abschlüssen sind es in jedem Wandsegment ihrer drei, von etwa halber Breite. Statt 16 gebe es hier 24 Säulen mit kleinteiligeren Sockeln; sie bilden einen 30-Metern-Kuppelkreis.
Eine weitere Abweichung vom Typenentwurf stellen die Spannringe in den Kreuzungspunkten der Diagonalen der Kuppelfelder dar.
Berlin-Rummelsburg
Ostatnia z okrągłych wschodnich parowozowni była niczym stacja spędu bydła berlińsko-śląskiej kolei. W 1875 te podberlińskie tereny stały się miejscem budowy berlińskiej okręgowej towarowej stacji, na której parowozownia zostanie oddana do użytku 1 czerwca 1879 roku jako «Przeglądowo-remontowa «Remmlsburg-taborowy» pod Berlinem».
Już w 1881 roku bezpośrednio przy wschodnim okrąglaku zaczęto budować drugi okrąglak typu sznajdemilskiego, na 21 stanowisk i 3 tory dojazdowe. Do otwarcia w 1884 roku otrzymał on zwrotnicę o średnicy 16,5 metrów. W tym czasie zachodni okrąglak służył tylko mniejszym pojazdom.
links, Rummelsburg-I, rekonstruiert; rechts, Rummelsburg-II, um die Jahrhundertwende
Po lewej, rekonstrukcja depot «Rummelsburg-I», zdjęcie po prawej depot «Rummelsburg-II», w 1900
слева, реконструкция депо «Руммельсбург-I», справа, фото депо «Руммельсбург-II», 1900е гг.
Współistniejąca od 1882 roku ze Wschodnią Koleją stacja taborowa utraciła pierwszy okrąglak w 1960 roku, a następnie utraciła regularny parowozowy ruch w 1964 roku (z zachowaniem obsługi do 1979 roku) i stopniowo przekształcała się jako zaplecze odstawcze wschodnioberlińskiego dworca głównego. W tych latach w przestrzeni przybudówki, na pierwszym piętrze pracował personel dyspozytorni i lokomotyw, a na drugim kasa, dyrekcja i sala wykładowa (wcześniej znajdowały się dwie cysterny z wodą nad warsztatami pierwszego piętra). W 1994 roku, przed zamknięciem obiekty parowozowni zostały objęte ochroną.
Okrąg ceglanych ścian Rummelsburg II obejmuje 60 m., będąc największym budynkiem tego typu. W odróżnieniu od ścian parowozowni w Pile parzyste okna z segmentowymi zakończeniami, tutaj w połowie są zgrupowane w trójki. Cokoły kolumn: 24 w miejsce typowych 16 i bardziej wyniosły podkopulny okrąg (30 m.).
Innym wprowadzenie do projektu to pierścienie napięcie na przecięciach poludiagonaley każdego pola kopuły.
Берлин-Руммельсбург
Последнее из «циркульных депо Востока» начиналось как скотопригонная станция Берлинско-силезской железной дороги: в 1875 году эти подберлинские топи стали местом строительства берлинской окружной товарной станции, на которой депо станет, с 1 июля 1879 года, «Смотровой и ремонтной «Руммельсбург-сортировочный» под Берлином».
Уже в 1881 году непосредственно восточнее первого купола, однотипного со шнейдемюльским, начал строиться второй, бoльший: на 21 двадцатиметровое стойло и три подъездных пути. К открытию в 1884 году он получил поворотный круг в 16,5 м диаметром; западный купол в эти годы подходил уже лишь для меньших путевых машин.
Соединённая с 1882 года с Восточной железной дорогой, сортировочная станция потеряла первый циркуль в 1960 году, прекратила регулярное паровозное движение в 1964 году (с сохранением обслуживания до 1979) и постепенно превратилась в отстойник восточноберлинского Главного вокзала. В эти годы в протяжённой пристройке к депо размещались диспетчерские персонала и локомотивов на первом этаже, а во втором — касса, дирекция и лекторий (ранее, две цистерны с водой над мастерскими первого этажа). В 1994 году, перед закрытием, постройки депо были поставлены под охрану.
Кольцо кирпичных стен описывает в Руммельсбурге-II круг в 60 м, что больше других построек этого проекта. В отличие от стен Шнейдемюля, с парными окнами с сегментными навершиями, здесь они вполовину ýже и сгруппированы по трое. Измельчены и цоколи колонн; их 24 против типовых 16, и больше описанный ими подкупольный круг (30 м).
Другим привнесением в типовой проект являются натяжные кольца в пересечениях полудиагоналей каждого поля купола.
